शेखर,
एक लक्षात ठेव.
आपले आयुष्य अगदी थालीपीठा सारखे असते.
आणि ते तसेच जगावे लागते.
तू कितीही चेष्टेने- गंमतीने- रागाने म्हणालास की आदल्या दिवशीच्या थाळीत उरलेले सर्व पदार्थ पिठात एकत्र कालवून केले जाते, त्या पदार्थाला थालीपीठ म्हणतात ....
तरी प्रत्यक्षात आयुष्य तसेच असते रे!
इतकेच नाही.
दिली वेळ साजरी करणे हे थालीपीठ आणि आयुष्य यांत प्रचंड साम्य आहे.
नुसती वेळ मारून नेत नाही...
छान साजरी करते वेळ थालीपीठ...
पटतंय ना !
एवढेच नाही..
बघ ना...
सहसा थालीपीठ खायला कोणी जेवणाचे ताट घेत नाही.
त्यासाठी बऱ्याच वेळी आपली ताटली....
आपले आयुष्य कुठे नेहमीच ताट असते.
पण
ताटली असली ना की थालीपीठ घेताना काळजी घ्यावी लागते.
गरम थालीपीठाचे दोन तुकडे एकदमच घेऊन चालत नाही.
कारण मग ते एकमेकांवर ठेवावे लागतात.
पण त्यामुळे त्यांना एकमेकांची वाफ लागते.
त्यात दोन्ही तुकडे सर्दट होतात.
मग काय करतात !
एकावेळी एकच तुकडा ताटलीत.
दुसरा तव्यावर.
अगदी तव्याखालचा गँस बंद केला तरी!
आयुष्याचा आनंद असाच पुरवून पुरवून घ्यायचा असतो रे!
आणी तुझ्या लक्षात आले आहे का
गँस बंद असला तरी त्यावरचा थालीपीठाचा तो दुसरा तुकडा आपोआपच गरम राहतो.
जास्तच कुरकुरीत- खुसखुशीत होतो...
पहिल्यापेक्षा थोडा का होईना पण वेगळ्या चवीचा...
आयुष्यात वेगळेपण अस आणता येते रे...
अजून एक...
थालीपीठ व्यावसायिक आयुष्यातलंही एक गणित सांगते...
बघ...
" रॉ मटेरियल " एकमेकांत मिसळून, मुरवून घ्यायचे; पण अनुभव नावाचं फिनिश्ड प्रॉडक्ट नाही.
आणि थालीपीठ प्रक्रियाही बघ...
ते परातीतल्या पिठाला " थोपटणे " आहे.
" धोपटणे " नाही.
कधी थोपटायाचे आणि कधी धौपटायचे हे थालीपीठ शिकवते रे!!!
तुला थालीपीठ अतिशय आवडते आणि मिळालेले आयुष्यही तू अतिशय समरसून जगतोस म्हणून हे सांगितले इतकेच !
विसरू नकोस थालीपीठ....
13 ऑक्टोबर 2020.
No comments:
Post a Comment